|
|||
Toen Mitch Woods in 1987 voor de eerste keer in Blues Peer te gast was, had deze geweldige pianist welgeteld één LP uit, die dan nog niet eens reguliere verdeling kende in Europa. De man, die toen de platenstand uitbaatte, had zijn huiswerk wel goed gemaakt en had een paar honderd exemplaren van die 'Steady Date' laten overkomen vanuit de States en die vlogen stuk voor stuk de deur uit, binnen het uur na dat concert dat bij velen tot hun top 5 aller tijden van Peer gerekend wordt. 31 jaar later staat hij hier terug, met onder de arm zijn twaalfde cd, die heel toepasselijk 'Friends along the Way' getiteld is en waarop zowel Van Morrison als Ruthie Foster en Kenny Neal kwamen meespelen en -zingen. In zijn band vind je mensen terug, die hun sporen verdienden bij Dr. John, Allen Toussaint en Fats Domino en dus zonder twijfel tot de topmuzikanten van New Orleans behoren. Deze plaat is dan ook zo'n weergave van zo een concert waar je achteraf spijt van hebt er niet bij geweest te zijn. Dit album is, met zijn muziek en artiesten waar de passie en het speelplezier van afdruipen, zo ééntje die gerust opwindend mag genoemd worden alsook zijn optreden in Blues Peer. De erfenis waar Mitch en zijn mannen de beheerders van zijn, is er eentje met wortels in de jaren veertig en vijftig van vorige eeuw Louis Jordan, Wynonie Harris, Amos Milburn, Roy Milton, Joe & Jimmy Liggins maakten de pompende, hotsende en botsende jump & jive tot wat ze vandaag is. Mitch en de zijnen voegden er elementen uit de rhythm and blues en de rock aan toe en wat je dan krijgt, is een New Orleans sound om van te smullen. Sindsdien is Mitch onafgebroken blijven spelen en toeren en deed hij zowat elk festival en bluescruise aan, die naam waardig en eigenlijk is het dus niet meer dan normaal, dat hij er na al die jaren nog eens terug bij was in Peer, en voor ons ook de kans om deze ‘rock-a-boogie’ pianist voor de camera te halen.
|
|||
|